Hoi Josephine, nou ik kan het me nog heel goed herinneren, ik was de oudste thuis van twee jongens. Mijn vader was meestal niet vaak thuis, zeevarende, lang van huis en dan weer kort thuis.
Was een jaar of acht dat ik onder de douche stond te kijken en te spelen met mijn stijve penis, op dat moment kwam mijn moeder binnen om mij een handdoek te brengen.
Zij stond daar dan met een rood hoofd en een handdoek. Toen ik zei dat ik dat lekker vond merkte ik zelf ook dat ik lichtelijk begon te kleuren.
De dag daarop kreeg ik van mijn moeder mijn eerste seksuele voorlichtingsboekje met de mededeling bekijk dit maar eens en als je vragen hebt dan kom je maar.
Mijn eerste boekje heb ik helemaal stuk gelezen maar het boekje staat nog steeds bij ons in de boekenkast.
Zo heb ik, als ik weer wat ouder werd of met vragen kwam, steeds weer een ander boek uit de zelfde serie gekregen (Deltas gezinsencyclopedie voor Seksuele voorlichting) en heb dus nu de complete serie in de boekenkast staan.
Ondertussen flink wat ouder geworden en ben ik medisch specialist van beroep geworden.
Nadat mijn neefjes en nichtje, als zij met hun moeder bij mij thuis waren, de boekenkast ontdekten, kwamen zij maar al te graag bij mij thuis om deze boeken grondig te bekijken en dan kwamen er ook altijd wel vragen van hun kant.
Met steeds dat zelfde zinnetje: oom Gerard, kunt u hier wat over vertellen, u heeft er voor geleerd.
En dan kun je niet altijd nee tegen ze zeggen.
Heb dus ondertussen mijn neefjes en nichtje seksuele voorlichting, met goedkeuring van hun moeder, mogen geven.
Ook vond mijn vriendin het een goed idee dat ik ook haar dochter seksuele voorlichting ging geven.
Ondertussen wonen wij nu een kleine 3,5 jaar samen en ziet haar dochter mij meer als vader en iemand bij wie ze met allerhande van vragen terecht kan.
Dus dochter lief vind het maar wat fijn dat ze nu ook op een makkelijke en vertrouwde manier aan informatie kan komen met van alles wat te maken heeft met seksualiteit en dan niet alleen het technische gedeelte maar ook dat stukje wat betreft over gevoelens.
Hoi Gerard,
Wat een verschil hoe mensen er mee omgaan, hè?
Niet echt een nieuwtje natuurlijk…
Wat ontzettend fijn dat jouw moeder destijds toch aardig nuchter en open op de douche-situatie reageerde. En leuk natuurlijk hoe jij dat weer, in een nog meer open variant, door geeft aan de ‘jonkies’.
Hoe anders het kan zijn per gezin.
Mijn ouders hebben, waarschijnlijk met het zweet in hun handen, ons 4 kinderen op een dag, zittend aan tafel, voorlichting gegeven.
Iets over condooms, herinner ik me.
Verder schaamde ik me heel erg en er kwam weinig bij me binnen.
Ik verwacht overigens dat dat voor hun een hele dappere actie was om ons er iets over mee te geven.
Openheid heb ik nooit gevoeld.
Alle uitingen die ik ooit had rond mijn menstruatie-problemen werden in mijn beleving afgekapt met: dat hoort er nu eenmaal bij.
En elke vraag die ik stelde, werd zo ook stop gezet door een wedervraag als: waar heb je dat gehoord?
Ik schaamde me zo erg dat ik dat nooit durfde te zeggen en dan kreeg ik verder ook geen antwoord.
Ik mocht ze altijd alles vragen, zeiden ze ook.
Ik herinner me dat ik de papieren voorlichting van de middelbare school, die ook over het krijgen van een orgasme vertelde, heel, heel erg heb gekoesterd, want ik had wel behoefte aan info.
Maar het snappen?
Nee, ik begreep er geen snars van, hoe ik ook mijn best deed.
Ik denk nu, dat mijn lading emoties toen veel te groot was.
Voor later, dacht ik wel altijd… want het intrigeerde me allemaal wel.
Het grappige is, dat ik deze papieren nog steeds heb.
Kwam ze een jaartje geleden tegen.
Het gaf me hoop, denk ik. De belofte van kennis, van duidelijkheid.
En nu geeft het me een glimlach, grappig hoe je iets zo kunt koesteren…
Hoi Josephine, nou ik kan het me nog heel goed herinneren, ik was de oudste thuis van twee jongens. Mijn vader was meestal niet vaak thuis, zeevarende, lang van huis en dan weer kort thuis.
Was een jaar of acht dat ik onder de douche stond te kijken en te spelen met mijn stijve penis, op dat moment kwam mijn moeder binnen om mij een handdoek te brengen.
Zij stond daar dan met een rood hoofd en een handdoek. Toen ik zei dat ik dat lekker vond merkte ik zelf ook dat ik lichtelijk begon te kleuren.
De dag daarop kreeg ik van mijn moeder mijn eerste seksuele voorlichtingsboekje met de mededeling bekijk dit maar eens en als je vragen hebt dan kom je maar.
Mijn eerste boekje heb ik helemaal stuk gelezen maar het boekje staat nog steeds bij ons in de boekenkast.
Zo heb ik, als ik weer wat ouder werd of met vragen kwam, steeds weer een ander boek uit de zelfde serie gekregen (Deltas gezinsencyclopedie voor Seksuele voorlichting) en heb dus nu de complete serie in de boekenkast staan.
Ondertussen flink wat ouder geworden en ben ik medisch specialist van beroep geworden.
Nadat mijn neefjes en nichtje, als zij met hun moeder bij mij thuis waren, de boekenkast ontdekten, kwamen zij maar al te graag bij mij thuis om deze boeken grondig te bekijken en dan kwamen er ook altijd wel vragen van hun kant.
Met steeds dat zelfde zinnetje: oom Gerard, kunt u hier wat over vertellen, u heeft er voor geleerd.
En dan kun je niet altijd nee tegen ze zeggen.
Heb dus ondertussen mijn neefjes en nichtje seksuele voorlichting, met goedkeuring van hun moeder, mogen geven.
Ook vond mijn vriendin het een goed idee dat ik ook haar dochter seksuele voorlichting ging geven.
Ondertussen wonen wij nu een kleine 3,5 jaar samen en ziet haar dochter mij meer als vader en iemand bij wie ze met allerhande van vragen terecht kan.
Dus dochter lief vind het maar wat fijn dat ze nu ook op een makkelijke en vertrouwde manier aan informatie kan komen met van alles wat te maken heeft met seksualiteit en dan niet alleen het technische gedeelte maar ook dat stukje wat betreft over gevoelens.
Hoi Gerard,
Wat een verschil hoe mensen er mee omgaan, hè?
Niet echt een nieuwtje natuurlijk…
Wat ontzettend fijn dat jouw moeder destijds toch aardig nuchter en open op de douche-situatie reageerde. En leuk natuurlijk hoe jij dat weer, in een nog meer open variant, door geeft aan de ‘jonkies’.
Hoe anders het kan zijn per gezin.
Mijn ouders hebben, waarschijnlijk met het zweet in hun handen, ons 4 kinderen op een dag, zittend aan tafel, voorlichting gegeven.
Iets over condooms, herinner ik me.
Verder schaamde ik me heel erg en er kwam weinig bij me binnen.
Ik verwacht overigens dat dat voor hun een hele dappere actie was om ons er iets over mee te geven.
Openheid heb ik nooit gevoeld.
Alle uitingen die ik ooit had rond mijn menstruatie-problemen werden in mijn beleving afgekapt met: dat hoort er nu eenmaal bij.
En elke vraag die ik stelde, werd zo ook stop gezet door een wedervraag als: waar heb je dat gehoord?
Ik schaamde me zo erg dat ik dat nooit durfde te zeggen en dan kreeg ik verder ook geen antwoord.
Ik mocht ze altijd alles vragen, zeiden ze ook.
Ik herinner me dat ik de papieren voorlichting van de middelbare school, die ook over het krijgen van een orgasme vertelde, heel, heel erg heb gekoesterd, want ik had wel behoefte aan info.
Maar het snappen?
Nee, ik begreep er geen snars van, hoe ik ook mijn best deed.
Ik denk nu, dat mijn lading emoties toen veel te groot was.
Voor later, dacht ik wel altijd… want het intrigeerde me allemaal wel.
Het grappige is, dat ik deze papieren nog steeds heb.
Kwam ze een jaartje geleden tegen.
Het gaf me hoop, denk ik. De belofte van kennis, van duidelijkheid.
En nu geeft het me een glimlach, grappig hoe je iets zo kunt koesteren…