Betekent openheid bijvoorbeeld dat kinderen alles moeten weten?
En betekent open over seks-zaken praten dat jij alles moet vertellen?
Ouders vinden het massaal erg belangrijk, dat kinderen leren dat ze hun grenzen mogen aangeven
en hoe ze dat kunnen doen.
Helemaal mee eens.
“Hoe zit dat dan met dat verschil tussen grenzen leren en open zijn?”
Ik ben grote voorstander om open te praten over seks met kinderen én ben grote voorstander om kinderen
grenzen te leren aangeven en te leren respecteren.
Ik herinner me de meningen van een bepaald ouderkoppel nog goed.
Vanuit een basisschool hadden we alle ouders van de groepen 7 en 8 gevraagd of zij interesse zouden
hebben in een project over seksualiteit in groep 7 of 8 op school.
Dit ouderkoppel voelde daar niets voor.
Ik zou de kinderen grenzeloosheid en onbeperkte seks leren vanaf zo jong mogelijk.
Hun kinderen mochten zéker niet meedoen, mocht het project op hun school komen!
Opnieuw merkte ik de gevoeligheid van mensen rond het onderwerp seksualiteit.
Daarnaast hoe ontzettend nodig open gesprek is en de beperking van (geschreven) woorden.
Echter, wees gerust.
Ouders die niet willen dat hun kind(eren) open praten over seksualiteit ga ik niet overhalen of dwingen.
Daar geloof ik niet in.
Wat ik leerde van deze ouders was, dat het woord ‘openheid’ dat ik her en der op mijn website gebruikte,
veel beelden opriep bij lezers.
Ook beelden, welke ik er niet bij op wilde roepen, omdat ik die er niet mee bedoel.
Betekent open in gesprek gaan bijvoorbeeld dat kinderen alles moeten weten?
Nee, ik vind van niet. Zeker niet zelfs.
Ten eerste pas je de hoeveelheid informatie aan de leeftijd van je kind aan, zo ook hoe uitgebreid je iets uit legt.
Dan bepaalt de leeftijd van het kind als het ware de grenzen.
Een kind van 4 vertellen dat mamma zwanger is geworden, doordat papa en mama heel veel van elkaar
hielden en toen heel dicht bloot op elkaar zijn gaan liggen, is prima.
Maar vertel je een kind van 10 jaar enkel dat zelfde, dan houd je onvoldoende rekening met zijn
behoefte aan ontwikkeling.
Daarnaast pas je de info aan, aan je eigen normen en waarden.
Jij bepaalt uiteindelijk wat je wel en niet wil overdragen aan je kind!
Je kind van 11, 12 jaar hoeft dus lang nog niet alles te weten.
Beter van niet zelfs, dat zou veel te veel informatie zijn.
Betekent open in gesprek gaan dan dat jij alles moet vertellen?
Alweer nee.
Regelmatig bemerk ik grote opluchting bij ouders als dat ter sprake komt.
Als jouw kind je vraagt hoe vaak jij seks hebt met papa hoef je dat echt niet te vertellen.
Trouwens ook niet als je kind 34 is!
Het mag wel, maar vergeet niet om rekening te houden met de leeftijd en de belevingswereld van je kind.
Zo ontmoette ik op een keer een moeder die vertelde, dat zij openlijk aan haar kind over masturbatie had
verteld.
Ik heb ook ouders gesproken die daar van gruwelen.
In een geheel andere situatie vertelde een moeder mij eens, dat zij en haar partner geen seks hebben als
hun zoon van 14 thuis is.
Terwijl weer een andere moeder vertelde dat zij met haar tiener kinderen had afgesproken dat er een
zakdoek aan de slaapkamerdeur zat, wanneer zij -ouders- niet gestoord wensten te worden.
Jij bepaalt jouw grenzen. Op basis van je eigen normen en waarden.
Dus nee, openheid vind ik absoluut niet het zelfde als grenzeloosheid.
Verre van dat zelfs.
“Hoe kun je dan én open zijn, én grenzen aangeven?”
Grenzen aangeven doe je door het zelf voor te doen en door er open over te praten.
Een voorbeeld.
Ik moet denken aan een les in groep 8. Een meisje vroeg mij wat pijpen is.
Met elkaar zoekend (inclusief gegiebel, gebloos en gestotter) kwamen we aardig ver en ik vulde het in nette
woorden aan.
Het zelfde meisjes vroeg toen of de juf (ík dus) wel eens pijpte.
De klas viel doodstil en ik voelde de spanning stijgen.
Ik antwoordde, dat ik dat een goede vraag vond.
Zo had ik even tijd om mijn antwoord te formuleren.
Daarna zei ik, dat ik die vraag niet wilde beantwoorden, daar ik het privé vond tussen Niels, mijn partner,
en mij hoe wij seks hebben.
Iets dat speciaal was tussen hem en mij, wat ik graag helemaal van ons tweetjes wilde houden.
De spanning van de groep gleed weg.
Ik heb de kinderen serieus genomen door hen te antwoorden, zonder boos te worden, zonder hen aan te vallen.
Ik ben open en eerlijk geweest.
Ik heb de kinderen ook laten zien dat ik een eigen grens heb en heb laten zien hoe je die kan aangeven.
Door voor te doen hoe je dat gewoon kunt zeggen.
Iedereen heeft zijn eigen grenzen.
– Wat zijn jouw grenzen?
– Wat vind je wel en niet kunnen en waarom kan dat wel of niet voor jou?
Wanneer je wilt, onderzoek eens je eigen grenzen.
– Welke heb jij?
– En je partner?
– Hoe belangrijk zijn die grenzen voor je?
– En voor jouw kind om ze mee te krijgen?
Respecteer je eigen grenzen en die van een ander.
Bespreek je grenzen wanneer het nodig is, met je kind(eren).
Zo zorg je voor jezelf en laat je tegelijk zien, wat opkomen voor jezelf is.
Tegelijk geef je de boodschap dat
een ander daar respect voor hoort te hebben.
Zo leer je je kind weerbaar zijn.
Vind je dit artikel goed?
Mail het dan door binnen jouw netwerk
van familie, vrienden en kennissen,
zodat ook zij ervan kunnen profiteren.
Op jouw welbevinden en dat van jouw omgeving,
Josephine
Comments are closed.