Om maar heel spannend te beginnen: Het is begonnen in de zomer van 1965. Toen werd ik dus geboren.
Zo gaat het wel heel saai worden. Niet?
Oké, nog één laatste dan:
Na het havo diploma volgde die van de HBO-Jeugdwelzijnswerk op de Mater Dei in Den Haag in 1987.

Nu werd ik geacht een plek in de samenleving te krijgen, maar dat lukte me maar moeilijk en ik hopte en rolde wat af, van het ene in het andere.
Onder meer binnen het welzijnswerk en de horeca.
Ik dacht erg min over mijzelf en bleek tevens in veel zaken tamelijk anders te denken dan de grote gemene deler om mij heen.

Via “De Rejsende Hojskole” te Denemarken volgde ik een scholingstraject om aan ontwikkelingshulp in Afrika mee te gaan werken.
De avondklok en de burgeroorlog in Angola schrokken me als wereldverbeteraar toen niet af maar de Deense organisatie wel.
Haar werkwijzen neigden mij teveel naar uitbuiting, met name van de Afrikaners.
Een illusie en veel geld armer kwam ik terug in Nederland.
Het was hard nodig dat ik met mijn voeten ietwat steviger op de grond zou komen.

Hoe logisch is het dat je dan molenaar wordt?!
Ik werd het en het woordenspel rond man-vrouw brak weer los.
Niet zozeer rond mijn naam, doch wel of ik een molenaarster of molenarin was.
Men had het er maar druk mee, terwijl ik bezig was met het zeilen voorleggen, meel malen, mijn enthousiasme op bezoekers overbrengen en genieten van de “zingende” molen.
(Dat is geen geintje, dat doet de molen echt, dat zingen, wanneer de wieken in een perfect ritme het graan vermalen tot super zacht meel met grote filter dunne vlokken zemelen.)
Als twintiger werd Korenmolen De Roode Leeuw te Gouda mijn eerste eigen bedrijf.

De wind was veranderlijk en blies me figuurlijk van de molen af.
De horeca in (o.a. een eigen cafeetje met veel jonge mensen), daarna opnieuw het welzijnswerk in en landend bij de opleiding voor HVO.

Ik werd vakleerkracht voor het Humanistisch Vormings Onderwijs en begon op een aantal basisscholen les te geven aan verschillende groepen, van groep 4 t/m 8.
Het humanisme als gedachtegoed paste me soepel en ik vond het overdragen van gedachten, enthousiasme en warmte heerlijk.
Wat ontzettend leuk om met kinderen in gesprek te kunnen gaan over waarden en normen in onze samenleving.
Door zo open te zijn als mogelijk en door steeds uitdagende vragen te stellen.
Wat je voelt, wat je denkt, waarom.
Hoe je graag zou willen dat de wereld er zou uit zien.
Hoe we met elkaar, met het dieren- en plantenrijk en met de aarde om zouden willen gaan.

Via dit werk kreeg ik onverwachts te maken met seksuele voorlichting en met de beleving welke 10-12 jarige kinderen daarbij hebben.
Hierna volgde vrij snel opnieuw een eigen bedrijf starten, en wel rond seksualiteit.
In 2006 schreef ik Van Bloem & De Bij in bij de kamer van Koophandel, toen nog onder een andere naam.